Δεν είναι το ερώτημα αν μπορούμε… αλλά αν θέλουμε να σωθούμε από τη χρεωκοπία!

Όλες αυτές τις ημέρες παρακολουθούμε αργά και βασανιστικά τις εξελίξεις στις οποίες όλοι και όλες αναζητούν ένα ρόλο που να ενσωματώνει το χαρακτηρισμό του σωτήρα, του πατριώτη, του έλληνα, του υπεύθυνου του δημοκράτη, του ρεαλιστή κ.α. Ο καθένας από την πλευρά του κινείται και δηλώνει αυτό που οι συνθήκες δρομολογούν για να δηλώσει δικαιωμένος την επόμενη ημέρα. Στο ενδεχόμενο κατάρρευσης του Παπανδρέου, ακούσαμε βουλευτές που τον χειροκροτούσαν στην παντοδυναμία του να μιλούν για τέλος εποχής και για νέα σελίδα που έχει ανάγκη η χώρα. Στο ενδεχόμενο δημιουργίας κυβέρνησης συνεργασίας γαλάζιοι βουλευτές ζητούσαν να μην εμπλακεί άμεσα το κόμμα τους για να μην επωμιστεί ευθύνες που μπορεί να στερήσουν τη νίκη στις εκλογές. Στην αριστερά η πλήρης άρνηση συμμετοχής....
 σε αυτό το σκηνικό των συνεργασιών συνδυάζεται με το αίτημα για εκλογές εδώ αλλά και για έξοδο από την ζώνη του ευρώ.
Και αφού το έργο άρχισε να γίνεται ανιαρό και οι δημοσιογράφοι ξενυχτούσαν χωρίς αποτέλεσμα τελικά συμφώνησαν να συνεργαστούν σε μια κυβέρνηση με έναν τραπεζίτη πρωθυπουργό και με αλλαγές σε ορισμένα υπουργεία για να αναλάβουν ρόλο οι δεξιοί και οι πολύ δεξιοί. Έλα όμως που όλοι στο βάθος βλέπουν εκλογές και αρχίζουν να ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους επί σκηνής.
«Εμείς κάναμε την υπέρβαση και παραχωρήσαμε την εξουσία…» λένε οι αποτυχημένοι του πράσινου στρατοπέδου προσπαθώντας να διαγράψουν τις τεράστιες ευθύνες που τους βαραίνουν για την κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα.
«Εμείς κάναμε την υπέρβαση και στηρίξαμε την μεταβατική κυβέρνηση…. αλλά με πρόσωπα εξωκοινοβουλευτικά διατηρώντας το ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης..» δηλώνουν οι ανυπόμονοι για την εξουσία στο γαλάζιο στρατόπεδο ακυρώνοντας εξ αρχής την ουσία της συνεργασίας.
«Εμείς θεωρούμε Συνταγματική εκτροπή τη δημιουργία αυτής της κυβέρνησης συνεργασίας … που την επέβαλε το κεφάλαιο..» καταγγέλλουν οι μονίμως κινούμενοι στην άρνηση του κόκκινου στρατοπέδου προσδοκώντας στην προσέλκυση αγανακτισμένων ψηφοφόρων που βιώνουν τις συνέπειες της κρίσης.
Και κάτω από αυτό το σκηνικό ένας νέος πρωθυπουργός με μια νέα κυβέρνηση που ξεκινά τη θητεία της για να διορθώσει τα στραβά στη χώρα, να τη γλυτώσει από τη χρεωκοπία και να την οδηγήσει με ομαλότητα σε εκλογές, αναζητά πραγματική συναίνεση που δυστυχώς κρύβεται πίσω από την ιδιοτελή στάση όλων των πολιτικών μας κομμάτων.
Και μοιραία εμείς ο αφελείς αναζητούμε απάντηση στο ερώτημα αν τελικά μπορούμε… η αν τελικά θέλουμε να σωθούμε από τη χρεωκοπία!