Άρθρο του Θόδωρου ΓοτουχίδηΣε μια εποχή όπου οι «αγορές» και οι «επενδυτές» καταστρώνουν τα νέα σχέδια για την Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο, η χώρα μας βυθίζεται όλο και περισσότερο, στην δίνη των προβλημάτων που διαλύουν τον κοινωνικό ιστό και υποβαθμίζουν τα κυριαρχικά της δικαιώματα.
Αυτό που ζούμε σήμερα είναι η εφαρμογή ενός καλά οργανωμένου σχεδίου, που ξεκίνησε με την απαξίωση του πολιτικού συστήματος, συνεχίστηκε με την υποβάθμιση της λαϊκής αντίδρασης ενάντια σε αυτό, και εκδηλώνεται σήμερα με την επιβολή μιας νέας ετερόκλητης κυβερνητικής ομάδας στο όνομα της σωτηρίας της χώρας.
Γιατί είναι γεγονός ότι η Ελλάδα σήμερα κυβερνάται από ένας πρωθυπουργό, που δεν έχει λάβει λαϊκή εντολή και που διορίστηκε από τους εγχώριους υπηρέτες του οικονομικού και πολιτικού συστήματος που προβάλλεται κυρίαρχο στην Ευρώπη.....
Η χώρα κυβερνάται από διορισμένους υπουργούς κομμάτων της άκρας δεξιάς, οι οποίοι συναποφασίζουν με αυτούς, που μέχρι χθες τους αποκαλούσαν «προδότες».
Είναι μια αντίφαση «κυβερνητική» που ποτέ και για τίποτε δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή και να νομιμοποιηθεί από το λαό, ακόμη και όταν καταβάλλεται προσπάθεια να καλυφθεί πίσω από το χαρακτηρισμό της «μεταβατικής», η του «ειδικού σκοπού».
Μια κυβερνητική αντίφαση που ως συνέχεια των λαθεμένων πολιτικών, συνθλίβει κάθε δημοκρατικό και κοινωνικό κεκτημένο, που εξαθλιώνει τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, που οδηγεί στη φτώχεια και τη χρεωκοπία τον εμπορικό και βιοτεχνικό κόσμο της χώρας.
Είναι αυτή που στο όνομα της δημοσιονομικής εξυγίανσης, βαφτίζει τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα ως αναγκαία και τις δουλοπρεπείς αποφάσεις ως ένα βήμα για να παραμείνουμε ως χώρα στην ευρωζώνη.
Απέναντι σε ανάλογες αντιφάσεις που καθημερινά προκύπτουν και αναδεικνύονται ως διλλήματα, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει την ιστορική ευθύνη να σταθεί όρθιο και να ξεκινήσει άμεσα τις καταστατικές διαδικασίες για ένα Συνέδριο όπου θα συζητηθούν όλα.
Η συντονισμένη απαξίωση του κινήματος, που για δεκαετίες εξέφραζε τους κοινωνικά αδύναμους, τους ανθρώπους της εργασίας και της δημιουργίας, το έχει φέρει ένα βήμα πριν την πλήρη αποδιοργάνωσή του και την αυτοκαταστροφή του. Η έλλειψη καθαρού ιδεολογικού στίγματος, η αδυναμία λειτουργίας των κομματικών οργάνων, η απομάκρυνση των κορυφαίων στελεχών από το λαό και η γεμάτη αρνητικές εκπλήξεις στάση του προέδρου του κόμματος, οδήγησαν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο περιθώριο.
Η ταύτιση του με την κυβερνητική εξουσία στη πρόσφατη της έκφραση, το συνέδεσε με κάθε τι φθαρμένο, αντιλαϊκό, άδικο και ιδιοτελές.
Είναι όμως αυτή η πραγματική αλήθεια; Σε μεγάλο βαθμό ναι.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. τα τελευταία χρόνια έπαψε να εμπνέει, γιατί έπαψε να συζητά.
Έχασε την εμπιστοσύνη του κόσμου αλλά και των μελών του γιατί δεν τόλμησε να πει την αλήθεια.
Απουσίαζε από τους κοινωνικούς αγώνες γιατί ταυτίστηκε με τον κρατισμό και αυτούς που τον εκφράζουν.
Ακόμη και σήμερα όπου ο κίνδυνος της πλήρους απογύμνωσης του κόμματος από μέλη στελέχη και ιδέες είναι ορατός οι επίδοξοι αρχηγοί επιδίδονται σε προσωπικές στρατηγικές για να εμφανιστούν ως σωτήρες. Με δηλώσεις τους στα φιλόξενα και οικεία σε αυτούς τηλεοπτικά στούντιο, εκεί όπου το ίδιο οικονομικό σύστημα τους θέλει, προσπαθούν να «πιάσουν στασίδι» στην κορυφή της πυραμίδας του κόμματος.
Κι όμως ξεχνούν ότι η βάση αυτής της πυραμίδας είναι τα μέλη και οι φίλοι του κόμματος που παρακολουθούν και ζητούν να εκφραστούν και αυτοί. Ζητούν απαντήσεις από τον «παραιτημένο» πρωθυπουργό και τους υπουργούς του, από την ηγετική ομάδα που απαρνήθηκε την ιδεολογία της, αθέτησε την εντολή του λαού και μετεξελίχτηκε σε ένα όργανο εξυπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου σε βάρος των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Ζητούν μια νέα αρχή, ένα νέο συμβόλαιο τιμής με τον λαό, μια καταστατική λειτουργία που θα διασφαλίζει το σήμερα και το αύριο στο κόμμα και θα αναλαμβάνει πρωτοβουλίες στην κοινωνία.
Σήμερα όπου επιχειρείται από γνωστά κέντρα η εμφάνιση μιας νέας πολιτικής δύναμης στη βάση των παραδοσιακών κομμάτων, έχουμε ευθύνη και χρέος να αντισταθούμε, με θέσεις και προτάσεις που θα στηρίζονται σε ένα σοσιαλιστικό ιδεολογικό περιεχόμενο.
Οφείλουμε σαν ΠΑ.ΣΟ.Κ. να καταθέσουμε μια νέα συνολική πρόταση για τη χώρα. Να καταδείξομε ότι υπάρχει λύση και προπαντός θέληση για αγώνα.
Στην προσπάθεια αυτή κανείς δεν μπορεί να μείνει αμέτοχος. Η ιστορία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και οι καταλυτική του προσφορά στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας, δεν πρέπει επιτρέψουμε να αμφισβητηθεί και να απαξιωθεί παρά τα λάθη των τελευταίων ετών.
Ο λαός πίστεψε και περιμένει από το κίνημα μας. Ένα κίνημα παραγωγής ιδεών, ανάληψης πρωτοβουλιών, ρήξεων με κατεστημένα, κοινωνικών αγώνων και δίκαιων αποφάσεων. Αυτό το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θέλει να δει και να στηρίξει. Με αυτό το κίνημα θέλει να συμπορευτεί σε αυτή τη δύσκολη στιγμή της χώρας.
Σήμερα όπου κάθε στιγμή και κάθε απόφαση, σηματοδοτεί κάτι από το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας το οποίο διαμορφώνεται μέσα σε κλειστά γραφεία των Βρυξελλών, του Βερολίνου και του Παρισιού, πρέπει να απαντήσουμε δυναμικά και τεκμηριωμένα. Χωρίς λαϊκισμούς, με σοβαρότητα.
Η νέα πρόταση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν θα είναι οι επιλεκτικές επιθυμίες του αρχηγού και των συνεργατών του. Δεν θα εκφράζει τους πρόσκαιρους πειραματισμούς κάποιων τεχνοκρατών που βλέπουν τα πάντα σαν αριθμούς. Θα είναι ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα δράσης που θα συνδέει τη βούληση των μελών του κόμματος, της κοινωνίας και της ανάγκης αλλαγών τόσο λειτουργικών όσο και νοοτροπίας.
Μια τέτοια πρόταση, μόνο ένα Συνέδριο ουσίας θα μπορέσει να παρουσιάσει στην ελληνική κοινωνία. Ένα Συνέδριο όπου τα μέλη του κινήματος μας θα επιλέξουν τον πρόεδρο, θα προσαρμόσουν τις βασικές ιδεολογικές σταθερές, στη νέα εποχή, θα καθορίσουν τον τρόπο σύνδεσης του με την κοινωνία.
Ένα Συνέδριο όπου οι εφήμερες «φιλίες» των ευκαιριακών μελών, δεν θα αλλοιώνουν το περιεχόμενο της ιδεολογίας μας. Όπου οι διαδικασίες θα είναι αυστηρές και οι αποφάσεις θα τηρούνται.
Πρέπει να λειτουργήσουμε ως λαϊκό οργανωμένο κίνημα, με αρχές και κανόνες που παραπέμπουν σε ένα οργανωμένο κόμμα. Να ξαναβρούμε την ταυτότητα μας και να δώσουμε τη μάχη ξανά. Ο λαός το απαιτεί, η κοινωνία το αναζητά, το μέλλον του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της χώρας το επιβάλλει.
Το χρωστάμε στην ιστορία μας, το οφείλουμε στη δημοκρατική μας παράδοση.
Και είναι μεγάλη αυτή η ιστορία και αυτή η παράδοση για να ξεχαστεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου