Του Γιώργου Γουγά Το πρόβλημα που δημιουργήθηκε με την ΕΡΤ, απασχολεί όλη την Ελλάδα και ανησυχεί τον υπόλοιπο κόσμο είναι ένα πρόβλημα πολυεπίπεδο. Έχει πτυχές που αφορούν την ίδια την δημόσια/κρατική ραδιοτηλεόραση, έχει πτυχές που αφορούν την αντίληψη περί Δημοκρατίας που έχει η Ν.Δ. και ο Αντώνης Σαμαράς και έχει πτυχές που αφορούν την διαχείριση της πολιτικής πραγματικότητας. Στα δύο πρώτα έχουμε αναφερθεί πολλές φορές, στο τρίτο όχι.
Η ΕΡΤ: Για την ΕΡΤ μπορεί να αναρωτηθεί κανείς αν είναι φτηνή ή ακριβή. Αυτό είναι αντικειμενικό. Είναι φθηνή, μόλις 1,8 ευρώ τον μήνα ανά κάτοικο αυτής της χώρας, το τέταρτο χαμηλότερο πάγιο σε όλη την ΕΕ. Δεν μπορεί να γίνει φθηνότερη. Προσοχή! Δεν μιλάμε για την διαχείριση ...
αυτών των χρημάτων (η οποία προφανώς μπορεί να βελτιωθεί), αλλά για το ποσό αυτό καθεαυτό. Μπορεί ακόμα να αναρωτηθεί αν είναι καλή ή κακή. Εδώ η απάντηση είναι υποκειμενικό, όμως, οι περισσότεροι παραδέχονται πως τις εκπομπές ποιότητας της ΕΡΤ, που είναι αφιερωμένες στο βιβλίο, τις τέχνες κ.λπ. δεν τις συναντάς στα ιδιωτικά κανάλια. Μπορεί να μην πουλάνε, αλλά λίγοι αμφιβάλλουν πως είναι καλές εκπομπές και ακόμα λιγότεροι αμφιβάλλουν πως χρειάζονται. Έχει ακόμα καταπληκτικές τηλεοπτικές σειρές (είδαμε τα τελευταία χρόνια δύο από τις καλύτερες που έχουν παιχτεί ποτέ στην ελληνική TV το Downton Abbey και το Borgen). Για την ποιότητα του ειδησεογραφικού τμήματος μπορεί να έχει, επίσης, κάποιος υποκειμενική άποψη. Πρέπει, όμως να λάβει υπ όψιν του σαφώς, πως δεν υπάρχει ελευθερία έκφρασης στην δημόσια/κρατική τηλεόραση. Δε νομίζω πως δεν το καταλαβαίνει κανείς, αλλά για όσους νομίζουν ότι αυτά γίνονταν παλιά, θυμίζω τον τρόπο με τον οποίο κόπηκε - επι συγκυβέρνησης, πριν μερικούς μήνες μόνο- η εκπομπή του Αρβανίτη και της Κατσίμη επειδή αναφέρθηκαν στο δημοσίευμα του Guardian για τους βασανισμούς των αλλοδαπών από την ΕΛΑΣ και σχολίασαν αν θα παραιτηθεί ή όχι ύστερα από αυτό ο κ. Δένδιας. Έτσι αντιλαμβάνονται την ενημέρωση και τις μεταρρυθμίσεις ο κ. Σαμαράς και ο κ. Κεδίκογλου. Ζήτημα Δημοκρατίας: 19 Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου έχει φτιάξει αυτή η κυβέρνηση. Νομίζω πως πρέπει να είναι παγκόσμιο ρεκόρ. Κάθε φορά που κάποια διάταξη ήταν αμφίβολο αν θα περάσει από την Βουλή, οι κυβερνήτες το «έστριβαν δια του αρραβώνoς» και δια των ΠΝΠ. Πόση σχέση έχει αυτό με την δημοκρατία; Και καλά, τις άλλες ΠΝΠ, τις συνυπέγραφαν και τα άλλα κόμματα της συγκυβέρνησης, ή παλαιότερα μόνο του το ΠΑΣΟΚ έχοντας κυβερνητική πλειοψηφία. Αυτή η τελευταία ΠΝΠ δεν συγκέντρωνε καμία πλειοψηφία, ούτε στην Βουλή ούτε στην κοινωνία. 1,8 εκατομμύρια ψήφους πήρε η ΝΔ στις εκλογές, δηλαδή το 18% του συνόλου του ελληνικού λαού. Όλο το υπόλοιπο πολιτικό φάσμα (εξαίρεση η ΧΑ, αλλά δεν νομίζω πως θέλουν στη Ν.Δ. να τους την προσθέσω στους υποστηρικτές της μεταρρύθμισης) ήταν απο απολύτως έως μερικώς αντίθετο. Δεν μπορεί με αυτό το ποσοστό να κυβερνάς, χωρίς να ρωτάς κανέναν, ή να μην λαμβάνεις υπ όψιν τις αντιρρήσεις των εταίρων σου. Η άρνηση, επίσης, να συζητηθεί η τροπολογία του ΚΚΕ είναι ενδεικτική του πως αντιλαμβάνονται στη Ν.Δ. το κοινοβούλιο. Η τροπολογία που αφορούσε την κατάργηση της ΠΝΠ δεν έγινε δεκτή ως άσχετη στο νομοσχέδιο στο οποίο είχε "κολλήσει". Δηλαδή το μέγεθος της υποκρισίας είναι απύθμενο γιατί όλοι ξέρουμε πως έχουν περάσει τροπολογίες και τροπολογίες σε άσχετα θέματα όλα αυτά τα χρόνια για υποθέσεις πραγματική ντροπή. Ζήτημα πολιτικής: Υπάρχει τέλος και ένα ζήτημα πολιτικής. Κι αυτό έχει να κάνει με ένα άλλο μαύρο που έριξε η κυβέρνηση, όχι στις τηλεοπτικές οθόνες, αλλά στην κουλτούρα των συνεργασιών και των συγκυβερνήσεων. Αν αυτό τελικά περάσει τότε, δεν ξέρω αν έχει νόημα το πείραμα που ξεκίνησε πέρυσι. Ο Σαμαράς κατέστρεψε την κουλτούρα των συνεργασιών και πλέον το πρόβλημα είναι μεγάλο είτε γίνουν είτε όχι εκλογές. Αν δεν γίνουν η εμπιστοσύνη θα έχει διαρραγεί και είναι θέμα χρόνου να ξαναζήσουμε ανάλογα περιστατικά, όπου ο μεν θα εκβιάζει με τις εκλογές, οι δε θα υποκύπτουν για να μην γίνουν. Αλλά αυτό δεν είναι κυβέρνηση συνεργασίας. Αν γίνουν εκλογές, τα πράγματα θα είναι χειρότερα. Σε ποιους θα απευθυνθεί μετά απο αυτές ο κ. Σαμαράς αν είναι και πάλι πρώτο κόμμα; ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ θα πρέπει να τους ξεχάσει. Το ίδιο και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ποιοι του έχουν απομείνει; Οι ΑΝ.ΕΛ. και η ΧΑ. Αυτό επιδιώκει; Με αυτούς θα συγκυβερνήσει; Ή θα πηγαίνει διαρκώς σε εκλογές, μέχρι να εκβιάσει τον ελληνικό λαό να του δώσει αυτοδυναμία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου