Editorial Ποτέ άλλοτε στην ιστορία της χώρας και ειδικά σε προεκλογική περίοδο, η στάση των μεγάλων Ραδιοτηλεοπτικών Μέσων δεν ήταν τόσο παρεμβατική υπέρ μιας δικομματικής αναμέτρησης που όμως δεν εχει καθόλου πολιτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Αντίθετα περιορίζεται σε μια μάχη όπου ο νικητής θα κληθεί να διαχειριστεί απλά ένα χρέος, με τρόπο που δεν θα προκαλέσει αναταράξεις και που τελικά όλοι αναγνωριζουν ότι υφίσταται σε όλο του το μέγεθος.
Δηλαδή ο πολτικός διάλογος και η αντιπαράθεση ξεκινά και ολοκληρώνεται στο ερώτημα με ποιόν τρόπο θα ικανοποιηθούν οι δανειστές, πότε θα εξωφληθούν τα ομόλογα, και αν θα επιδιωχθεί επιμήκυνση αποπληρωμής του χρέους ή μείωση τόκων. Ξαφνικά έχει χαθεί από την αντζέντα της συζήτησης η ίδια η πολιτική. Κανείς πιά δεν μιλά για τους ανθρώπους που δεν έχουν δουλειά και αν θα συνεχίσουν τη ζωή τους ζωρίς μεροκάματο. Δεν ακούγεται πειστικός λόγος για την ύφεση στην αγορά και τις προτάσεις αντιμετώπισής της. Για τα χιλιάδες μαγαζιά που έχουν κλείσει και τους υπερχρεωμένους εμπόρους που περιμένουν με τρόμο το λογαριασμό από την εφορία και το ασφαλιστικό τους ταμείο. Κανείς δεν μιλάει για την καταστροφή μιας γενιάς ... που βρίσκεται στα πανεπιστήμια η έχει τελειώσει τα τελευταία χρόνια τις σπουδές της και βρίσκεται μπροστά στο δίλλημα της ξενιτιάς. Έχουν ως δια μαγείας χαθεί οι εικόνες από τους πολίτες που συνιστίζονται στα ταμεία της Δημόσιας Επιχειρησης Ηλεκτρισμού για να ρυθμίσουν το λογαριασμό τους και να μην τους κόψουν το ρεύμα. Κανείς δεν μιλάει για έναν κρατικό μηχανισμό που αδυνατεί να λειτουργήσει γιατί δεν έχει τις υποδομές και τα εργαλεία. Τσιμουδιά για το περιβάλλον που καταστρέφεται, για τα δάση που παραδίδονται στους επιτίδειους εργολάβους και για τον αιγιαλό που παραχωρείται στους πρόθυμους να πληρώσουην το κόστος της αποκλειστικότητας. Σιγή για τα Νοσοκομεία που υπολειτουργούν και τα σχολεία που παραμένουν χωρίς καθηγητές και δασκάλους.
Αντίθετα μας βομβαρδίζουν με δηλώσεις πολιτκών και στελεχών της Ευρωαπικής Ένωσης, με εκτιμήσεις στελεχών οικονομικών – επενδυτικών εταιριών, με άρθρα από οικονομικά περιοδικά, ακόμη και με εκπροσώπους κομμάτων άλλων χωρών που σχολιάζουν από μακριά, εξυπηρετώντας και προασπίζοντας συμφέροντα δικά τους η των αφεντικών τους. Μόνο που στην Ελλάδα ψηφίζουν οι έλληνες δηλαδή όλοι εμείς, που έχουμε γνώση, σοφία αλλά και ιστορική μνήμη. Εμείς που συζητάμε καθημερινά το πρόβλημα μας, παλεύουμε για την οικογένεια μας, για τη δουλειά μας, για τον διπλανό μας για τη γειτονιά μας. Εμείς που θέλουμε τα παιδιά μας να ζήσουν σε μια χώρα που εμείς οι ίδιοι θα ξαναφτιάξουμε. Με τις ιδέες μας, την επιμονή μας, τις αρχές μας και πάνω απ’ όλα την ελευθερία μας. Γιατί σε αυτή τη χώρα μάθαμε να ζούμε ελεύθεροι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου