Προσπάθησα, αν και είχα διαμορφωμένη μια προσωπική άποψη, να ερμηνεύσω όσο το δυνατόν καλύτερα τις θέσεις και τα επιχειρήματα των δύο πλευρών, δηλαδή αυτών που μιλούν για μια "ιστορική συμφωνία" και αυτών που μιλούν για μια "εθνική ήττα".
Όσο συνέχιζα την προσπάθεια να κατανοήσω την ουσία της συμφωνίας των δυο πρωθυπουργών Ελλάδος και ΠΓΔΜ χωρίς να το καταλάβω, τελικά με κυρίεψε ένα έντονο συναίσθημα απογοήτευσης και οργής.
Γιατί με ενοχλεί ....
το όνομα "Μακεδονία" να αναφέρεται στους γείτονες, με την επίσημη αναγνώριση της χώρας μου.
Γιατί με εξοργίζει "Μακεδόνες να ονομάζονται οι γείτονες Σλάβοι και Αλβανοί, με την επίσημη αναγνώριση της χώρας μου.
Γιατί με θλίβει η "Μακεδονική γώσσα" να είναι η επίσημη γλώσσα των γειτόνων, με την επίσημη αναγνώριση της χώρας μου.
Προσπαθώντας ωστόσο να βρώ μια ισορροπία στις θέσεις που εκφράζονται από τις δύο πλέυρες, ελάχιστα σημεία τείνουν σε μια σύγκλιση που θα μπορούσε να μετριάσει τις όποιες αντιδράσεις.
Αντιθέτως μου δημιουργήθηκαν ερωτηματικά για την όποια δυνατότητα άρσης αλυτρωτικών τάσεων και διεκδικήσεων. Και αυτό γιατί και μόνο η χρήση του ονόματος, της γλώσσας και της εθνικότητας συνιστούν πυλώνες στήριξης των αλυτρωτικών αυτών θέσεων στο μέλλον.
Δεν ξέρω για όλους εσάς πολιτικούς και μή.... αν σας ενοχλεί αυτή η συμφωνία, αλλά εμένα με ενοχλεί και με εξοργίζει και για αυτό το δηλώνω καθαρά... όπως καθαρά περιμένω να το δηλώσουν και αυτοί που δεν τους ενοχλεί... ειδικά αυτοί, που με την ψήφο τους θα την επικυρώσουν επίσημα.
Θ. Γοτουχίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου