Η αντίστροφη μέτρηση για τη Θεσσαλονίκη

Αν ο Κώστας Γκιουλέκας εκλεγεί δήμαρχος Θεσσαλονίκης, πιθανότατα, κάθε Κυριακή στις 08.00 θα βρίσκεται στον Αγιο Δημήτριο, στη Μητρόπολη, τέλος πάντων όπου εμφανίζεται ο Άνθιμος. Ο Γιάννης Μπουτάρης θα ήθελε να πηγαίνει για ύπνο εκείνη την ώρα. Ίσως και να πηγαίνει ακόμα. Οι δύο υποψήφιοι της Θεσσαλονίκης είναι τόσο διαφορετικοί, όσο και τα δύο πρόσωπα της πόλης. Ο Κώστας Γκιουλέκας είναι το παιδί που θα ήθελες να δώσεις για γαμπρό στην κόρη σου. Ο Μπουτάρης, όμως, είναι αυτός με τον οποίo θα έκανες παρέα....
Ο Γκιουλέκας απευθύνεται στο βαθύ συντηρητικό κοινό της πόλης, στους ανθρώπους που ζουν στην Τσιμισκή και έχουν αναμνήσεις από τους περιπάτους του Βελλίδη με το σκυλάκι του. Ο Μπουτάρης απευθύνεται σε όσους κουράστηκαν ή σιχαίνονται όλα αυτά. Είναι δύο έντιμοι υποψήφιοι με τεράστια διαφορά αντιλήψεων και, κυρίως αισθητικής. Και κατά τη γνώμη μου αυτή τη φορά η συντήρηση δεν θα πάρει εύκολα την πόλη, εκτός και αν το βαθύ ΠΑΣΟΚ δείξει δόντια και κάνει ζήλιες.
Μπορεί ο Γκιουλέκας να ακούγεται ως μια καλή υποψηφιότητα για τη Θεσσαλονίκη, αλλά, ο Μπουτάρης είναι αυτή τη στιγμή η μοναδική ελπίδα για να ανακτήσει η πόλη την εξωστρέφεια της, να μετρήσει τα πράγματα με κοσμοπολίτικο μέτρο και όχι με τον πήχυ του Άνθιμου και του Ψωμιάδη. Δεν ξέρω αν θα είναι καλός δήμαρχος. Αλλά δεν θα έχει εκείνη τη μυρωδιά από Κούβελα που, θέλει δεν θέλει, μεταφέρει ο Γκιουλέκας.
Η Θεσσαλονίκη χρειάζεται πλέον κάτι αναντίστοιχο με την κατεστημένη τάξη της. Πρέπει να διαβάσει πάλι την ιστορία της, να αποδεχθεί το παρελθόν της ως πολυσυλλεκτική κυψέλη και να το προβάλλει στο μέλλον της.

Κώστας Γιαννακίδης
.