Αναγέννηση Γιαννιτσών Ευκαιρία για εξυγίανση και ρεαλιστικές λύσεις

Μόνο ντροπή και απογοήτευση προκαλεί η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα η Αναγέννηση Γιαννιτσών και ειδικά το ποδοσφαιρικό επαγγελματικό τμήμα. Μια σειρά λανθασμένων επιλογών τόσο σε επίπεδο οργάνωσης και λειτουργίας όσο και σε επίπεδο στελεχών και συνεργατών του νεόκοπου προέδρου που κάτω από πίεση φιλάθλων και φίλων, αποφάσισε να ασχοληθεί με τα διοικητικά της ιστορικής ομάδας διαθέτοντας μάλιστα αρκετά χρήματα οδήγησαν την ομάδα στην κόψη του ξυραφιού, να αιωρείται πάνω σε μια κλωστή, πριν την αποκαθήλωση της από την επαγγελματική κατηγορία.

Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι στο ποδόσφαιρο, η διοίκηση μιας ομάδος δεν πρέπει και δεν μπορεί να είναι υπόθεση ενός και μόνο ανθρώπου. Ωστόσο.....
η παρουσία ισχυρών οικονομικών παραγόντων για πολλούς φίλους του ποδοσφαίρου αποτελεί ακόμη και σήμερα εγγύηση για να λειτουργήσει μια ομάδα και για αυτό αναζητούν τον μεγάλο επενδυτή. Αρκεί όμως αυτό; Σίγουρα όχι. Όταν λείπει το συναίσθημα, όταν λείπει η εμπειρία και το πάθος για το λαοφιλές αυτό άθλημα τότε μοιραία η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη και τα παραδείγματα είναι πολλά.
Αυτό συνέβη και στην Αναγέννηση που στο άκουσμα του οικονομικά επιφανούς προέδρου κάποιοι έτριβαν τα χέρια τους από ικανοποίηση. Μεγάλα συμβόλαια, παίκτες αμφιβόλου ποιότητας και δυνατοτήτων, προπονητές ντόπιοι και ξένοι, παρέλασαν από το γήπεδο των Γιαννιτσών και το μόνο που άφησαν στο πέρασμά τους ήταν ελπίδες και ανεκπλήρωτα όνειρα. Στην ουσία όμως διατήρησαν ως μέρος του, ένα παρασιτικό και αδιαφανές σύστημα διοίκησης που ποτέ δεν λειτούργησε στη βάση μιας οργανωμένης ΠΑΕ που σέβεται τους απλούς φιλάθλους που έστω και με το τίμημα του εισιτηρίου προσπάθησαν να συμβάλλουν στην υλοποίηση του ονείρου. Μια διοίκηση που συνομιλούσε στα καφενεία και στις καφετέριες με τους αρεστούς της, που ποτέ δεν τόλμησε να έρθει απέναντι από τους δημοσιογράφους για να απαντήσει σε συγκεκριμένες ερωτήσεις, που ποτέ δεν έκανε το αυτονόητο. Να λειτουργήσει σαν μια καλά οργανωμένη Ανώνυμη Εταιρία.
Θα ήταν πολύ εύκολο να καταλογίσουμε σκοπιμότητες που κινούνται σε άλλο κύκλο πλην αυτού που αναφέρεται στην ικανότητα οργάνωσης του ποδοσφαιρικού τμήματος, αλλά πάντα υπάρχει το ελαφρυντικό της ιδιαιτερότητας του πιο λαοφιλούς αθλήματος.
Σε κάθε περίπτωση αυτά ανήκουν στο χθες και το ζητούμενο είναι τι θα γίνει σήμερα. Τη στιγμή που ομάδες ανάλογης δυναμικότητα που συναγωνίστηκαν την Αναγέννηση στο περσινό πρωτάθλημα, χωρίς υψηλά συμβόλαια, και φιλάθλους, οργανώνονται ενόψει της νέας περιόδου στα Γιαννιτσά συμβαίνει το αντίστροφο. Η εικόνα διάλυσης είναι εμφανής, οι απαιτήσεις εξόφλησης οφειλών από συμβόλαια παικτών δεδομένες και πιεστικές ενώ ορατή είναι και η έλλειψη παραγόντων που θέλουν και μπορούν να μπουν μπροστά για να αλλάξουν το κλίμα και τα δεδομένα.
Με δυο λέξεις η ομάδα βαδίζει στο άγνωστο και ελάχιστοι είναι αυτοί που πασχίζουν για να τη βάλουν σε μια συντεταγμένη πορεία.
Δυστυχώς τα χρονικά περιθώρια στενεύουν επικίνδυνα και ο κίνδυνος ενός αναγκαστικού υποβιβασμού στην δ εθνική κατηγορία βρίσκεται όλο και πιο κοντά.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση μια συσπείρωση του κόσμου και μια σύσκεψη με την παρουσία του μεγαλομετόχου της ομάδας του διοικητικού συμβουλίου της ΠΑΕ αλλά και του Ερασιτέχνη, και των άλλων παραγόντων που βρίσκονται στις τάξεις των φιλάθλων κρίνεται επιβεβλημένη.
Με καθαρά χαρτιά, με συγκεκριμένες θέσεις και με ειλικρίνεια να δουν όλοι το πρόβλημα και να προτείνουν λύσεις ρεαλιστικές. Οι ρητορείες στα καφενεία και στα ποδοσφαιρικά στέκια πρέπει να τελειώσουν εδώ και όλοι να μιλήσουν και να τοποθετηθούν επώνυμα και υπεύθυνα. Γιατί αυτό χρειάζεται σήμερα η ομάδα.

Θεόδωρος Μ. Γοτουχίδης