Γλώσσα που σπάει κόκκαλα…

 Μια αποκαλυπτική εξομολόγηση του πολιτευτή του ΛΑΟΣ Δ. Κοροσίδη

Με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη παρομοιάζει τον εαυτό του και όλους όσους αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό εξαιτίας της οικονομικής κρίσης ο πολιτευτής του ΛΑΟΣ Δ. Κοροσίδης, που δηλώνει αηδιασμένος από τους πολιτικούς του σήμερα αλλά και των τελευταίων ετών που συμμετείχαν στις κυβερνήσεις. Η εξομολόγησή του έχει ενδιαφέρον γιατί μέσα από αυτή αποκαλύπτεται η νοοτροπία με την οποία μερίδα συμπολιτών μας που έχουν το μικρόβιο της πολιτικής, αντιλαμβάνονται την κατάσταση και θεωρούν ότι η γλώσσα του πεζοδρομίου είναι αυτή που τους εκπροσωπεί… (όπως ο ίδιος δηλώνει).
Στην εξομολόγησή του αναφέρει:....

Με πολύ πόνο καρδιάς και δακρυσμένα μάτια αποφασίσαμε με την σύζυγο μου να ακολουθήσουμε τον δρόμο που χάραξαν τους τελευταίους μήνες, δεκάδες χιλιάδες νέοι Έλληνες κυρίως επιστήμονες και να αποδεχτούμε κάποιες επαγγελματικές προτάσεις του εξωτερικού.
Μελετώντας το τελευταίο χρονικό διάστημα την οικονομική κατάσταση της χώρας μας και κρίνοντας ότι τα πράγματα με μαθηματική ακρίβεια μας οδηγούν στον πάτο, ο οποίος όμως δεν φαίνεται, πήραμε αυτή την πάρα πολύ δύσκολη απόφαση.
Μια απόφαση στην οποία μας οδήγησαν οι ανίκανοι πολιτικοί-νάνοι που μας κυβερνούν τα τελευταία χρόνια.
Δήθεν πολιτικοί, πολιτικοί οι οποίοι εγκατέλειψαν τον επαγγελματικό στίβο σαν αποτυχημένοι ,ακολουθώντας την καριέρα του «ΚΟΜΜΑΤΌΣΚΥΛΟΥ»!!!
Επειδή τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκα με την πολιτική, γεγονός που δεν έχω μετανιώσει ,ντρέπομαι που κάποιοι με συγκρίνουν με αυτούς τους αποτυχημένους πολιτικούς -νάνους λέγοντάς με « έλα μωρέ και εσύ ψεύτης είσαι σαν και αυτούς, αφού είσαι πολιτικός». Δεν βάζω βέβαια όλους τους πολιτικούς στο ίδιο τσουβάλι, εκτός από αυτούς που έχουν συμμετάσχει σε κυβερνήσεις! Οι οποίοι ποτέ δεν τόλμησαν να φέρουν κάποια αντίρρηση στο κόμμα τους. Οι οποίοι ποτέ δεν τόλμησαν να μιλήσουν για τα εθνικά μας θέματα.
Πλέον αγαπητές φίλες και φίλοι μας έχει τελειώσει το πολιτισμένο λεξιλόγιο. Όταν βλέπεις ανθρώπους απελπισμένους να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν στα παραμικρά αναγκαία πράγματα της καθημερινής ζωής και κάθε μέρα τους επιβάλλονται νέοι φόροι και τους αποτυχημένους πολιτικούς - νάνους να βγάζουν ανακοινώσεις για τα πράσινα σκουλήκια, ότι δήθεν θα στηρίζουν τους αγρότες και την νεολαία και δεν ξέρουν να προτείνουν κάποιο μέτρο κατά της κρίσης. Τότε το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να νιώθεις αηδιασμένος και να μιλάς με την γλώσσα του πεζοδρομίου.
Η ΕΛΛAΔΑ ΜΑΣ αδειάζει κάθε μέρα από νεολαία. Φεύγουν όμως με ένα όνειρο όλοι τους.
Κάποια μέρα να επιστρέψουν και να εκδικηθούν τους ανίκανους αυτούς πολιτικούς- νάνους!!!
Να τους στείλουν στο Γουδί το οποίο σε λίγο καιρό θα υπάρχει σε κάθε πόλη της Ελλάδας.
Φεύγουν με το όνειρο να κάνουν κάποια χρήματα και όπως το 1821 να μπορέσουν να βοηθήσουν την ΕΛΛAΔΑ ΜΑΣ από το εξωτερικό. Όπως ξεκίνησε η φιλική εταιρεία και έπραξε ο Υψηλάντης.
Αγαπητές φίλες και φίλοι, όσο και εάν κάποοι το πολεμούν με οποιονδήποτε τρόπο η Ελλαδάρα μας ποτέ δεν πεθαίνει.