Του Χάρη Τσιόκα Το «για άλλους» αποτυπώνει τη νεοφιλελεύθερη εκδοχή διαχείρισης του δανεισμού. Θυμίζω ότι ο άμεσα ωφελημένος είναι τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών. Το “σχέδιο” κατά κοινή ομολογία, δεν επιμερίζει δίκαια στους κοινωνικούς συντελεστές, τη συμβολή τους! Αναμφισβήτητα η “δόση” αποτελεί ένα αναγκαίο, αλλά όχι τυχαίο γεγονός – προϊόν θυσιών – που παρέχει τη δυνατότητα στα κόμματα, να εκφράσουν το χρονοδιάγραμμα και τα περιεχόμενα των επιλογών τους, για την έξοδο από την κρίση. Το κοινωνικό όμως και παραγωγικό ζητούμενο διατυπώνεται διαφορετικά ως αίτημα: - Ποιο είναι το εθνικό σχέδιο, σε οργανική σύνδεση.... με τις Ευρωπαϊκές και διεθνείς εξελίξεις, που θα αποτινάξει με δικαιοσύνη την “ειδική σχέση” της χώρας μας με την Ευρωζώνη; - Πως και με ποιες πολιτικές ,στους χρόνους μετάβασης στην έξοδο, θα μπορούσε να κατανεμηθεί δίκαια “η ανακούφιση”? Αυτά πρέπει να γίνουν οι εναλλακτικές επιδιώξεις της κεντροαριστεράς! Γιατί είναι ο πολιτικός χώρος, που αναγνωρίζει ότι: - τα “μνημόνια” ως περιεχόμενα πολιτικών, επιβλήθηκαν από συντηρητικούς συσχετισμούς. - οι «συμβιβασμοί τους» κατένειμαν τα κόστη δημοσιονομικής εξυγίανσης, με άδικο τρόπο, χωρίς ανάπτυξη! Η κεντροαριστερά λοιπόν, οφείλει, εντός της Ευρώπης να “αδράξει την ευκαιρία” εναλλακτικών επεξεργασιών διαχείρισης του δανεισμού. Να υπηρετήσει τις παραγωγικές δυνάμεις, την εργασία, την καινοτομία τη νεολαία και την κοινωνική προστασία. ◊ Είναι η ώρα, ο χώρος του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, χωρίς να κλονίζει τη σταθερότητα να επαναπροσδιορίσει τη σχέση του με την κυβέρνηση και να διατυπώνει το δικό του εθνικό σχέδιο. ◊ Ο κύκλος του ατελέσφορου «συντηρητικού συμβιβασμού” πρέπει, με γενναία αυτοκριτική να κλείσει! Η ανασύσταση του προοδευτικού χώρου, δεν ταυτίζεται ούτε με την υπεράσπιση νεοφιλελεύθερων πολίτικων, ούτε με τον αριστερό λαϊκισμό και την απομόνωση! Η “δόση” πρέπει να υπηρετήσει μια νέα πολιτική και κοινωνική συμμαχία. Με εναλλακτικούς στόχους και μέτρα πολιτικής που θα αφορούν: ◊ Την ισότιμη επιστροφή της χώρας και των πολιτών στις Ευρωπαϊκές εξελίξεις ◊ Την ανάπτυξη με αναδιάρθρωση της παραγωγικής βάσης και δικαιοσύνη. Με αξιοποίηση των πόρων, των δανείων, και του ανθρώπινου δυναμικού. Το εναλλακτικό σχέδιο, στον κορμό του να αναδιατυπώνει: Τις σχέσεις κράτους και αγοράς, σε αντιπαράθεση με τις επιδιώξεις εκχώρησης άνευ όρων, στις δυνάμεις της κερδοσκοπίας και των ολιγοπωλίων” Για τις δυνάμεις της κεντροαριστεράς το κοινωνικό κράτος ανασυγκροτείται, δεν διαλύεται! εξελίσσεται σε κοινωνία της αλληλεγγύης! Τα δημόσια αγαθά της υγείας, της παιδείας, της ασφάλειας, της προστασίας κτλ λειτουργούν για τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Με μετρήσιμα, ανταποδοτικά μεγέθη προσφοράς σε αντιπαράθεση με την «εμπορευματοποίηση» τους. Το αναπτυξιακό μοντέλο στηρίζεται στις δυνάμεις της παραγωγής, της εργασίας και της καινοτομίας με δίκαιο φορολογικό σύστημα σε αντιπαράθεση με τον παρασιτισμό, τον κρατισμό, την κερδοσκοπία και την φοροδιαφυγή. Η συγκρότηση της Δημοκρατίας στηρίζεται σε αλλαγές που αφορούν την αποκέντρωση, την διαφάνεια, τον έλεγχο, την ενημέρωση, την συμμέτοχη την αποτελεσματικότητα σε αντιπαράθεση με τον συγκεντρωτισμό και την “Μιντιοκρατία”. Το εναλλακτικό σχέδιο της κεντροαριστεράς δεν μπορεί να “είναι με όλους”! Άλλοθι για να υπηρετεί τους λίγους, όπως υποκριτικά επιδιώκει ο συντηρητισμός. Πρέπει να εκφράζει κοινωνικές συμμαχίες που έχουν λόγους να διεκδικούν “άλλη ανάπτυξη”, που δεν στηρίζεται στον κοινωνικό διχασμό και στην διάλυση της μεσαίας τάξης. Δεν ταυτίζεται με την Ευρώπη των 2 ταχυτήτων! Η “δόση” λοιπόν δεν είναι η λύση, “είναι μια βάση” για να ανταγωνισθούν διαφορετικές πολιτικές εξόδου. Η ευκαιρία δίνεται στις δυνάμεις του δημοκρατικού σοσιαλισμού να αποδείξουν ότι ενώνουν δράσεις και πολιτικές, με άμιλλα συμπόρευσης, σε κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες μέσα στην Ευρώπη. Δίκαιη λύση πρέπει να είναι ένα προοδευτικό σχέδιο ανάπτυξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου