Editorial Μετά το πρώτο μούδιασμα της αναγγελίας του δημοψηφίσματος και αφού με προσοχή και πολύ σοβαρότητα άκουσα όλα όσα μας είπαν τόσο στη βουλή όσο και στα τηλεοπτικά πάνελ οι εκπρόσωποι των κομμάτων, υπερασπίζοντας ο καθένας την θέση του, ξεκαθάρισε και ισχυροποιήθηκε στο μυαλό μου αλλά και στην ψυχή μου, η επιλογή μου την Κυριακή. Μακριά από την κινδυνολογία, η την αοριστία της επόμενης μέρας που εκφέρουν οι υποστηρικτές του ΝΑΙ και του ΟΧΙ αντίστοιχα υπάρχουν κάποια δεδομένα που ως πολίτης ζυγίζω προσερχόμενος στην κάλπη. Ποια είναι αυτά λοιπόν:
Θεωρώ ότι στα τελευταία χρόνια υπάρχει μια τακτική λήψης δημοσιονομικών μέτρων από τις κυβερνήσεις, που οδήγησαν την κοινωνία, η καλύτερα το μεγαλύτεροι μέρος της κοινωνίας σε πολύ δύσκολές καταστάσεις που φτάνουν μέχρι την ανέχεια και την φτώχεια. Η ζωή μας άλλαξε και η καθημερινότητα προσαρμόστηκε στα νέα δεδομένα που υπαγόρευαν τα μνημόνια και οι προσαρμοστικοί νόμοι που τα συνόδευαν. Προσαρμοστήκαμε λοιπόν σε μια σκληρή μορφή .... λιτότητας τα αποτελέσματα της οποίας τα έχουμε βιώσει όλοι. Περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, ασυδοσία στις εργασιακές σχέσεις, έκτακτοι φόροι, σκληρά εισπρακτικά μέτρα, ύφεση και απογοήτευση, λουκέτα και απολύσεις, ήταν και παραμένουν τα θέματα που καθημερινά συζητάμε γιατί απλά τα βιώνουμε όλοι μας. Σε όλα αυτά αν προσθέσουμε την μετανάστευση οικογενειών σε άλλες χώρες, την φυγή των νέων σε αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης και την έλλειψη ελπίδας της νέας γενιάς για το αύριο, τότε γίνεται αντιληπτό ότι αυτό που περνά ο ελληνικός λαός είναι μια βαρβαρότητα. Η εικόνα με τις ουρές στα γραφεία της ΔΕΗ για ευνοϊκή ρύθμιση του λογαριασμού στο ηλεκτρικό ρεύμα, η αντίστοιχη εικόνα στις τράπεζες, στις εφορίες και στα ασφαλιστικά ταμεία καταδεικνύουν με τον πιο καθαρό τρόπο την αδυναμία του κόσμου να ανταποκριθεί σε βασικές του ανάγκες. Ο ελληνικός λαός πλήρωσε βαρύ τίμημα για τις λανθασμένες επιλογές των κυβερνήσεων του, που δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων υψώνοντας το ανάστημα τους, ακόμη και όταν ήταν «κολλημένες στον τοίχο». Υπέστη τα δεινά των Μνημονίων και των υποδείξεων των δανειστών που συμπεριφέρθηκαν και συνεχίζουν να το πράττουν ως κατακτητές και όχι ως εταίροι, που ούτε αντιλαμβάνονται, ούτε θέλουν να δώσουν μια βιώσιμη λύση που θα έχει αντίκρισμα κοινωνικό αλλά και οικονομικό, γεγονός που είναι το κυρίαρχο γι αυτούς. Ερχόμαστε λοιπόν σήμερα και καλούμαστε να απαντήσουμε με την ψήφο μας στο δημοψήφισμα, αν δηλαδή θέλουμε να σκύψουμε το κεφάλι για να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση που μαθηματικά οδηγεί την κοινωνία στην πλήρη διάλυση, ή αν θα σηκώσουμε το ανάστημά μας ως υπερήφανος λαός, και βάλουμε τέλος σε μια επιβαλλόμενη πολιτική που μας έχει εξαθλιώσει. Πρέπει να στείλουμε ένα μήνυμα σε όλους εντός και εκτός Ελλάδος, ότι θέλουμε και μπορούμε να δώσουμε μια ευκαιρία στη δημοκρατία, στο διάλογο, στις αρχές που διέπουν την συνεργασία των ευρωπαϊκών λαών και στην ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Πρέπει να υπερασπιστούμε το δικαίωμα ενός λαού να εκφραστεί ελεύθερα παρά την πρωτοφανή προπαγάνδα των αμαρτωλών - για τον τρόπο που ενημερώνουν το λαό -, καναλιών. Πρέπει να σταθούμε όρθιοι ως έλληνες όπως έκαναν στο παρελθόν οι πρόγονοί μας και να απαντήσουμε δυναμικά στο δίλλημα που δεν είναι άλλο από μια ανεξάρτητη η μια υπόδουλη χώρα και έναν αξιοπρεπή η με σκυμμένο κεφάλι λαό. Το ΟΧΙ δεν είναι και δεν πρέπει να αποτελέσει μια στήριξη σε πολιτικά πρόσωπα η κόμματα. Το ΌΧΙ πρέπει να αποτελέσει στήριξη στην Ελλάδα, στήριξη στην Ευρώπη και τους λαούς της και ασφαλώς ταύτιση με την ένδοξη ιστορία μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου