Δήλωση Γιώργου Παναγιωτακόπουλου για το δημοψήφισμα. και νεολιθικών απόψεων Υπουργών και στελεχών του κόμματός του, επέλεξε να λειτουργήσει όχι σαν υπεύθυνος ηγέτης μιας χώρας αλλά σαν ένας φθηνός πολιτικάντης της δεκαετίας του ’50. Πάνω απ’ όλα έβαλε το κόμμα του, τις ισορροπίες του , την επιβίωση μιας πολιτικής βαβέλ και όχι τη χώρα και τα πραγματικά της συμφέροντα. Χέρι – χέρι με την ακροδεξιά λαϊκίστικη Δεξιά του Καμμένου, οδήγησαν τη χώρα σε ένα σύγχρονο Κούγκι, καταγράφοντας μια από τις μελανότερες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας της. Το παρανοϊκό δημοψήφισμα που επέλεξε σαν οδό διαφυγής, γράφει την τελευταία σελίδα μιας ιστορίας ανάξιας της δημοκρατικής ιστορίας της Αριστεράς στη χώρα. Μεθοδεύσεις, σταλινικού τύπου καθοδηγήσεις από το προεδρείο της Βουλής, απαξίωση κοινοβουλευτικής διαδικασίας, για κάτι που οδηγεί ευθέως σε ένα νέο εθνικό διχασμό και που τραυματίζει τη χώρα θανάσιμα. Από το 2010 σταθήκαμε απέναντι στα μνημόνια και τις μνημονιακές πολιτικές. Είπαμε ξεκάθαρα πως αυτές οι πολιτικές ανακύκλωναν την κρίση, διέλυαν την κοινωνία, ανέτρεπαν κάθε ισορροπία στο πολιτικό σύστημα, υπονόμευαν την ανεξαρτησία της χώρας και κυρίως οδηγούσαν σε ένα συνεχόμενο αδιέξοδο. Είπαμε ταυτόχρονα και πολλές φορές ότι η Ευρώπη των μνημονίων είναι αποκρουστική και πρέπει να αλλάξει. Ξεκαθαρίσαμε πως ο αγώνας αυτός για την πατρίδα δεν μπορεί να γίνει ούτε εκτός Ευρώπης, ούτε εκτός νομισματικής ένωσης, ούτε σε καθεστώς πτώχευσης και αναξιοπρέπειας της πατρίδας. Είπαμε και λέμε πως η μόνη Αριστερά, η μόνη προοδευτική δύναμη που θα μπορέσει να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων, πρέπει να είναι πρώτα απ’ όλα ρεαλιστική γιατί το κυνήγι της ουτοπίας σε συνθήκες κρίσης, οδηγεί στα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα. Είναι αδιανόητο να παρακολουθεί κανείς μια χώρα που η οικονομία της διαλύεται, η παραγωγική της βάση εξαϋλώνεται, ο τουρισμός καταρρέει, το τραπεζικό σύστημα ξεπουλιέται, ο λαός εξαθλιώνεται και να τη σπρώχνει ακόμη περισσότερο προς αυτή την κατεύθυνση. Το ΟΧΙ στα μνημόνια, τις αδιέξοδες πολιτικές και τους εκπροσώπους τους δεν μπορεί να είναι ΝΑΙ στην έξοδο της χώρας από το ευρώ, την απομάκρυνσή της από την Ευρώπη και την ταύτισή της με το Καζακστάν ή την Ζιμπάμπουε. Το ΝΑΙ στην Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας δεν σημαίνει ΝΑΙ σε συνέχιση μιας αδιέξοδης πολιτικής, ούτε σε αποδοχή απαράδεκτων τακτικών, πιέσεων και εκβιασμών από την πλευρά της ευρωπαϊκής κεφαλαιοκρατίας. Το ΟΧΙ στις επιλογές του λόμπυ της δραχμής, δεν θα είναι ποτέ ΝΑΙ στα σκυμμένα κεφάλια των μέχρι τώρα διαχειριστών της κρίσης. Το ΟΧΙ στις προτάσεις των δανειστών δεν μπορεί να σημαίνει συμφωνία με τη φορολογική λαίλαπα που απεργάζεται η παρούσα κυβέρνηση, ούτε με τις λογικές Λαπαβίτσα ή Λεουτσάκου που παίζουν στην πλάτη των ανυποψίαστων πολιτών. Η Εθνική Υπερηφάνεια και η Αξιοπρέπεια δεν μπορεί να βρεθεί και να διεκδικηθεί σε μια πτωχευμένη χώρα, σε έναν τρομοκρατημένο λαό και μια διαλυμένη οικονομία. Ο αγώνας μέσα στην Ευρώπη, για την αλλαγή της, για την Ευρώπη της αλληλεγγύης, της ισότητας και της προόδου, δεν γίνεται με σύγχρονες «Βάρκιζες» από υποτιθέμενους «Αριστερούς», που συνοδοιπορούν με την πιο ακραία δεξιά και μεταφερόμενους διάττοντες αστέρες της πολιτικής. Η προοδευτική παράταξη στη χώρα οφείλει να σηκώσει και πάλι το κεφάλι. Να αντιληφθεί το μέγεθος του δικού της λάθους, των δικών της λαθών που οδήγησαν στην αυτοκτονική επιλογή του μωσαϊκού του ΣΥΡΙΖΑ στην Κυβέρνηση. Οφείλει να κατανοήσει μέσα από την κρίση, πως η επανασύσταση του χώρου αλλά και οι νέες ισορροπίες στο πολιτικό σύστημα απαιτούν προοδευτικές ιδέες, ενότητα, ρεαλισμό, σχέδιο και στρατηγική εξόδου από την κρίση, με προοδευτικό πρόσημο, σιγουριά για τη χώρα, ευρωπαϊκό προσανατολισμό και ασφάλεια για τους πολίτες και το λαό. Ναι στην Ευρωπαϊκή πορεία και προοπτική της χώρας. Όχι στο διχασμό και την εξαθλίωση του λαού μας. Ναι στη διασφάλιση της δημοκρατικής νομιμότητας. Όχι στο παρανοϊκό δημοψήφισμα της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου.
Τα όσα ζούμε στην Ελλάδα τις τελευταίες ημέρες είναι πραγματικά ένας εφιάλτης χωρίς τέλος. Η «ελπίδα» μετατράπηκε σε φόβο, η «ανάπτυξη» σε κλειστές τράπεζες, η περηφάνια σε «εξευτελισμό» εκατομμυρίων Ελλήνων μπροστά από τα ΑΤΜ, η ισότητα σε ευκαιρίες σε πρωτοφανή ισότητα στη φτώχια και η περήφανη Ελλάδα σε επαίτη των υποτιθέμενων δανειστών. Η χώρα με τη βοήθεια κάποιων πολιτικών αριβιστών, πήδηξε στο κενό συμπαρασύροντας έναν λαό, που μαζί με τη φτώχια , την εξαθλίωση, την ανεργία και την υποανάπτυξη των μνημονιακών πολιτικών αντιμετωπίζει τον ευτελισμό κάθε έννοιας κοινωνικής δικαιοσύνης αλλά και το χάσιμο οποιασδήποτε ελπίδας να σχεδιάσει το μέλλον των παιδιών του. Ο σημερινός Πρωθυπουργός δυστυχώς αποδείχθηκε λίγος, ανίκανος και επικίνδυνος. Ο σημερινός Πρωθυπουργός, όμηρος ιδεοληψιών ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου