του Χάρη Τσικα Αναμφισβήτητα η κατάληξη της πολύμηνης και πολύωρης διαπραγμάτευσης έφερε μια συμφωνία σκληρή, με δεσμεύσεις που θέλουν να κατευθύνουν σε μια συνταγή ατελέσφορη! Επώδυνη για την κοινωνία και την παραγωγική βάση! Συνταγή που φέρει τη σφραγίδα των εμμονών των δυνάμεων του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη! Στο σχέδιο όμως αυτό της ασφυξίας που εξέλιξε ο σκληρός πυρήνας της "Γερμανικής Ευρώπης" και μεςα απο τις εμφανείς αδυναμίες λαθών και παραλήψεων της ελληνικής κυβέρνησης, διαμορφωθήκαν και πλεονεκτήματα που θα μπορούσε μια κυβέρνηση προοδευτική να τα αξιοποιήσει! Με ανακατανομές και αλλαγές που θα ενισχύουν το μπλοκ των δυνάμεων που επιδιώκουν εξυγίανση με ανάπτυξη και συνοχή, μέσα σε Ευρώπη δημοκρατική παραγωγική και δίκαιη! -η χώρα λοιπόν πήρε χρόνο σε συνθήκες ασφυξίας! -το τίμημα είναι βαρύ, γιατί αντανακλά την Ευρώπη της ολιγαρχίας που με επίμονη σχεδιάζει την διαίρεση της ευρωζώνης .... σε πολλές ταχύτητες! -άνοιξε όμως η συζήτηση για το ποια Ευρώπη θέλουμε και αυτό αναγκάζει τις σοσιαλιστικές δυνάμεις στον ευρωπαϊκό χώρο να μετακινηθούν από το σφιχτό εναγκαλισμό με τις επιδιώξεις της «Γερμανικής Ευρώπης» -υπογραμμίζω ότι το ύψος της χρηματοδότησης, η κατανομή των βαρών, το αναπτυξιακό πακέτο και η διαχείριση τους χρέους είναι τα εργαλεία που θα κρίνουν αν πράγματι μπορεί το σχέδιο να γίνει αξιόπιστο για τις παραγωγικές δυνάμεις τους πολίτες και τη χώρα ταυτόχρονα! Και αυτό προϋποθέτει κυβέρνηση και πολιτικό προσωπικό που ευδιάκριτα θα δουλέψουν με χρονοδιάγραμμα και μετρήσιμα μέτρα ανά τομέα ! Για να επιμεριστούν όχι μόνο δικαία οι επιπτώσεις των υποχρεώσεων αλλά και να κατευθυνθούν οι ευκαιρίες στις παραγωγικές δυνάμεις, στην νεολαία, στην καινοτομία και τους αδύναμους! Προϋποθέτει κυβερνητικές και πολιτικές δομές στις δυνάμεις που στηρίζουν το εγχείρημα του άλλου δρόμου εντός της Ευρώπης, τέτοιες, που θα παράγουν πλαίσια διεύρυνσης της δημοκρατίας, της κοινωνικής συνοχής με αποτελεσματική διοίκηση που δεν εμπορευματοποιεί τα δημόσια αγαθά και την πρόσβαση του πολίτη!! Αλλά σε μια τέτοια επιδίωξη που πρέπει να είναι σταθερή και αταλάντευτη για κάθε προοδευτική δύναμη, μπορούν να γίνουν αποδεκτές επιδιώξεις σχημάτων και συμμαχιών τύπου "οικουμενικών κυβερνήσεων" η "εθνικού σκοπού"?? Η αλήθεια είναι ότι δυνάμεις που δεν είχαν καν το θάρρος να διατυπώσουν με αυτοκριτική την ευθύνη απόρριψης μιας πολίτικης που όχι μόνο απέτυχε, αλλά μεγάλωσε το χρέος, μίκρυνε την παραγωγική βάση, τη συνοχή και τη δημοκρατία, επιχειρούν με τις ευλογιές φιλικών δυνάμεων εντός και εκτός της χώρας να «κουκουλώσουν» τις ευθύνες τους! Αυτές επιλέγουν την εμπλοκή τους σε θολά σχήματα «εθνικού σκοπού»! Σχήματα αποενοχοποιησης αλλά και παλινόρθωσης πολιτικών που δίχασαν ! Είναι οι δυνάμεις που διαχώρισαν τη σωτηρία της χώρας απ αυτή των πολιτών και έδωσαν ζωτικό χώρο στους λίγους! Δυνάμεις που δεν βάζουν ούτε καν αστερίσκο στο σχέδιο της «Γερμανικής Ευρώπης»! Προφανώς στις δημοκρατίες αντιπαρατίθενται σχέδια, πολιτικές και προγράμματα, όπως επίσης στις δημοκρατίες απαιτείται και ένα μίνιμουμ πλαίσιο συμφωνιών, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης! Όμως αυτό διαφέρει από την ισοπέδωση που ισοδυναμεί με άνευ όρων εξουσιοδότηση σε πολιτικές που η κοινωνία , οι πολίτες και οι παραγωγικές δυνάμεις πολλαπλώς έχουν απορρίψει! Η αντίθεση λοιπόν, πρόοδος η συντήρηση, παραμένει υπαρκτή! Ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης και στο δίπολο αυτό πολίτες και κόμματα πρέπει να διαλέγουν ευδιάκριτα την όχθη που αγωνίζονται!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου