Ιδιαίτερα θετική εντύπωση προξένησε η ομιλία του Θωμά Αποστόλου, Ορθοπαιδικού Χειρουργού και Αναπληρωτή Καθηγητή του ΑΤΕΙ Θεσσαλονίκης, στο πολυπληθές ακροατήριο που παρευρέθηκε στην φιλόξενη αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου του δήμου Πέλλας το απόγευμα της Δευτέρας 28-11-2016. Η εισήγηση του έγκριτου ιατρού και επιτυχημένου επιστήμονα είχε ως θέμα: «Οστεοαρθρίτιδα του ισχίου: Ολική αρθροπλαστική του ισχίου με τη μέθοδο AMIS» και είναι η 5η εκδήλωση της 21ης περιόδου 2016-17 του Ανοικτού Λαϊκού Πανεπιστήμιου Γιαννιτσών που διοργανώνεται από την Ιστορική και Λαογραφικής Εταιρεία Γιαννιτσών «Ο Φίλιππος» ...
σε αγαστή συνεργασία με την ΔΗΚΕΠΑ Πέλλας.
Την όλη εκδήλωση συντόνισε ο Βασίλειος Τραούδας μέλος του Δ.Σ. της ΙΛΕΓ «Ο Φίλιππος» και υπεύθυνος του Α.Λ.Π. Γιαννιτσών. Το θέμα επίκαιρο και εξαιρετικά ενδιαφέρον, γιατί εκτός των άλλων σηματοδοτεί τις μεγάλες, ραγδαίες ορισμένες φορές, εξελίξεις στον χώρο της ευρύτερης ιατρικής επιστήμης. Οι κλασικές έως τώρα και επιτυχείς αρθροπλαστικές χειρουργικές επεμβάσεις στο ισχίο δημιουργούν τομές που κινούνται από 15 έως 30 εκατοστά μήκος στο σώμα του ασθενή. Σε αυτές τις πολύωρες-ενίοτε-επεμβάσεις στο χειρουργείο για να αναρρώσει πλήρως ο ασθενής απαιτούνται 2-3 εβδομάδες νοσηλεία στο νοσοκομείο και συνοδεύονται έως την πλήρη ίαση με την υποχρέωση του άρρωστου να κρατά για ένα επιπλέον σεβαστό χρονικό διάστημα την «περπατούρα», για να είναι σε θέση να αυτοεξυπηρετηθεί ως φυσιολογικός άνθρωπος.
Το υλικό πρόσδεσης που χρησιμοποιούταν έως πρόσφατα ήταν ακρυλικό σύμπλεγμα, γνωστό στην ιατρική ορολογία και ως «τσιμέντο» με μορφή οδοντόπαστας που σε 12 λεπτά στερεοποιούταν και κολλούσε αμέσως. Το μειονέκτημα του εν λόγω υλικού ήταν ότι μετά από παρέλευση διαστήματος 10 ετών φθειρόταν, εμφανίζονταν φλεγμονές και επέρχονταν κόπωση λόγω μικροκαταγμάτων. Θεωρείτο επιβεβλημένη αναθεώρηση δηλαδή νέα εγχείρηση, για την ορθή αποκατάσταση αυτής της περιοχής του σώματος.
Η ιατρική επανάσταση στον χώρο της χειρουργικής, που λέγεται μικρής επεμβατικότητας εγχείρηση με πρόσθια προσπέλαση, είναι καθιερωμένη πλέον με την διεθνή ονομασία της ως AMIS =Antirior Minimal Invasive Surgery και πλέον δημιουργεί νέα δεδομένα στον εν λόγω χώρο. Δημιουργείται μικρή τομή 5 έως 6 εκατοστά στο σώμα του πάσχοντα, ο οποίος παραμένει στο νοσοκομείο για ένα διάστημα όχι μεγαλύτερο των 2 ημερών, συνεχίζει την διαδικασία ίασης στην κατοικία του και είναι σε θέση να εξυπηρετηθεί άμεσα, με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Η ποιότητα της ζωής του είναι βελτιωμένη. Η εικόνα πλέον που παρουσιάζει ο παθών δημιουργεί ένα αίσθημα ευφορίας και αισιοδοξίας τόσο στον ίδιο, όσο και στους γύρω του.
Η εξειδίκευση στον τομέα αυτό επιτεύχθη σε ανάλογη ιατρική σχολή στο Παρίσι της Γαλλίας πριν 3,5 χρόνια και ολοένα και περισσότερο αυτή η μέθοδος κυριαρχεί στην χειρουργική ισχίου. Απαιτείται βεβαίως συνεχής επιμόρφωση και τούτο γιατί οι ασθενείς πέρα από την χωλότητα που τους διακρίνει, νοιώθουν διαρκώς πόνο, αφόρητο αρκετές φορές, ο οποίος προέρχεται κατά κύριο λόγο από τομές στους μύες και δυσκολίες στον ύπνο. Και όλα αυτά είναι αιτίες ενόχλησης και δυσφορίας και τις οποίες η ιατρική κοινότητα καλείται να αντιμετωπίσει.
Ο ασθενής αποκτά σταθερό και ανώδυνο ισχύο και επιστρέφει στην προηγούμενη δραστηριότητα, το δε εμφύτευμα που τοποθετείται με την επέμβαση, του επιτρέπει να ζει μια φυσιολογική ζωή που μπορεί να διαρκέσει για 30 και πλέον χρόνια, όταν με την κλασική μέθοδο οι ελπίδες για ομαλή ποιότητα ζωής είναι εξαιρετικά περιορισμένες στα χρονικά του πλαίσια και η δεδομένη φθορά του τοποθετηθέντος υλικού δεν παρέχει νότα αισιοδοξίας στους θεράποντες ιατρούς και τους συγγενείς κ.ά. του πάσχοντα. Απαιτείται η διαμόρφωση μηριαίων οστών κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να δεχθεί την πρόσθεση ανθεκτικού υλικού από τιτάνιο με το οποίο επιτυγχάνεται ασφαλής συγκράτηση του υλικού για χρονικό διάστημα έως την 30ετία. Οι περιπτώσεις αποβολής του μοσχεύματος από τον οργανισμό είναι εξαιρετικά μειωμένες.
Χαρακτηριστική είναι η εικόνα ενός σύγχρονου και καλά εξοπλισμένου ιατρικού εργαστήριου και ο επιπλέον εμπλουτισμός του χειρουργείου με νέα μηχανήματα και πολύπλοκα εργαλεία και σαφώς υψηλής αποτελεσματικότητας.Οι συνθήκες ασφάλειας και υγιεινής θεωρούνται ως δεδομένες.
Ασθενείς και θεράποντες γιατροί ομιλούν για τους στόχους που θέτουν: συντόμευση χρόνου νοσηλείας, μικρές αλλά και ουσιαστικές παρεμβάσεις, ολιγότερες επιπλοκές, δεν κόβονται μύες που είναι αφορμή για αφόρητους πόνους και γίνεται πιο εύκολη η προσπέλαση στο ισχίο.
Επίσης επιτυγχάνεται εξειδικευμένη, αλλά και ύπτια, τοποθέτηση ασθενούς στο χειρουργικό κρεβάτι. Στο παραπάνω πολλαπλώς βοηθάει η ενδεχόμενη έλλειψη παχυσαρκίας στον ασθενή, αντιθέτως δε η ύπαρξή της δυσκολεύει την όλη κίνηση και λειτουργεί ανασχετικά στην γρήγορη και ασφαλή επέμβαση, αλλά και αποθεραπεία.
Εξάλλου αντιμετωπίζεται και το συνηθισμένο, εν πολλοίς, ενδεχόμενο φλεγμονών, λοιμώξεων και διαφόρων επιπλοκών που δυσκολεύουν αφάνταστα την μετεγχειρητική κατάσταση του ασθενούς. Το τελευταίο είναι μια εικόνα που θέτει σε συναγερμό όλους γενικώς τους γιατρούς και θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι ειδικά «τρομάζει» τους θεράποντες ιατρούς και νοσοκόμους. Η απαίτηση για επιπλέον ακτινογραφίες δημιουργεί μια καλύτερη και πιο αντικειμενική εικόνα του όλου προβλήματος.
Η διάμετρος είναι 36 έως 40 χιλιοστά μήκος και όσο μεγαλύτερη είναι η κεφαλή, τόσο μεγαλύτερο εύρος και μικρότερες δυνάμεις καταβάλλονται για να επιτευχθεί το θετικό τελικό αποτέλεσμα. Απαιτούνται μικρότερες δυνάμεις πλέον, προξενούν μικρότερες φθορές και μεγαλύτερη διάρκεια και οι ασθενείς που βρίσκονται σε αυτό το στάδιο, νοιώθουν πιο άνετα, κυκλοφορούν με περισσότερη σιγουριά και νοιώθουν πλέον ασφαλείς και δίχως πατερίτσες. Για δε την αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας γίνονται καθημερινά επεμβάσεις, διευρύνεται ο χρόνος επιβίωσης των ασθενών και επιτυγχάνονται σαφώς λιγότερες τριβές στο πληγωμένο σώμα. Άλλη μια επιτυχία στον τομέα της υγείας θεωρείται ότι το προσδόκιμο επιβίωσης των ανθρώπων αυξάνεται συνεχώς και δημιουργεί διαφορετικές απαιτήσεις γύρω από την ποιότητα ζωής και διαβίωσης των ανθρώπων.
Η περαιτέρω αποθεραπεία του ασθενούς σε οργανωμένο και εξειδικευμένο ιατρικό κέντρο του εξωτερικούς, εάν κριθεί αναγκαίο για ακόμη καλύτερα αποτελέσματα, πραγματοποιείται κατόπιν σχετικής συναίνεσης του ιατρού.
Οι πολλές, ποικίλες και ενδιαφέρουσες ερωτήσεις που τέθηκαν στον ομιλητή φανέρωσαν το θερμό ενδιαφέρον του κοινού για τέτοια θέματα, αποκαλύφθηκε το μέγεθος της σημασίας που έχουν τέτοια ζητήματα για τον κόσμο που τα παρακολουθεί και πιστοποίησαν άλλη μια φορά τον καθοριστικό και θετικότατο ρόλο που καλείται να αναλάβει η Ιστορική και Λαογραφική Εταιρεία Γιαννιτσών «Ο Φίλιππος» στην ευρύτερη περιοχή μας του Δήμου Πέλλας.
Λάζαρος Η. Κενανίδης, θεολόγος, διδάκτορας Α.Π.Θ.
μέλος της Ι.Λ.Ε.Γ. «Ο Φίλιππος»
δ/ντής 2ου Γυμνάσιου Γιαννιτσών «Κύριλλος και Μεθόδιος»
σε αγαστή συνεργασία με την ΔΗΚΕΠΑ Πέλλας.
Την όλη εκδήλωση συντόνισε ο Βασίλειος Τραούδας μέλος του Δ.Σ. της ΙΛΕΓ «Ο Φίλιππος» και υπεύθυνος του Α.Λ.Π. Γιαννιτσών. Το θέμα επίκαιρο και εξαιρετικά ενδιαφέρον, γιατί εκτός των άλλων σηματοδοτεί τις μεγάλες, ραγδαίες ορισμένες φορές, εξελίξεις στον χώρο της ευρύτερης ιατρικής επιστήμης. Οι κλασικές έως τώρα και επιτυχείς αρθροπλαστικές χειρουργικές επεμβάσεις στο ισχίο δημιουργούν τομές που κινούνται από 15 έως 30 εκατοστά μήκος στο σώμα του ασθενή. Σε αυτές τις πολύωρες-ενίοτε-επεμβάσεις στο χειρουργείο για να αναρρώσει πλήρως ο ασθενής απαιτούνται 2-3 εβδομάδες νοσηλεία στο νοσοκομείο και συνοδεύονται έως την πλήρη ίαση με την υποχρέωση του άρρωστου να κρατά για ένα επιπλέον σεβαστό χρονικό διάστημα την «περπατούρα», για να είναι σε θέση να αυτοεξυπηρετηθεί ως φυσιολογικός άνθρωπος.
Το υλικό πρόσδεσης που χρησιμοποιούταν έως πρόσφατα ήταν ακρυλικό σύμπλεγμα, γνωστό στην ιατρική ορολογία και ως «τσιμέντο» με μορφή οδοντόπαστας που σε 12 λεπτά στερεοποιούταν και κολλούσε αμέσως. Το μειονέκτημα του εν λόγω υλικού ήταν ότι μετά από παρέλευση διαστήματος 10 ετών φθειρόταν, εμφανίζονταν φλεγμονές και επέρχονταν κόπωση λόγω μικροκαταγμάτων. Θεωρείτο επιβεβλημένη αναθεώρηση δηλαδή νέα εγχείρηση, για την ορθή αποκατάσταση αυτής της περιοχής του σώματος.
Η ιατρική επανάσταση στον χώρο της χειρουργικής, που λέγεται μικρής επεμβατικότητας εγχείρηση με πρόσθια προσπέλαση, είναι καθιερωμένη πλέον με την διεθνή ονομασία της ως AMIS =Antirior Minimal Invasive Surgery και πλέον δημιουργεί νέα δεδομένα στον εν λόγω χώρο. Δημιουργείται μικρή τομή 5 έως 6 εκατοστά στο σώμα του πάσχοντα, ο οποίος παραμένει στο νοσοκομείο για ένα διάστημα όχι μεγαλύτερο των 2 ημερών, συνεχίζει την διαδικασία ίασης στην κατοικία του και είναι σε θέση να εξυπηρετηθεί άμεσα, με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Η ποιότητα της ζωής του είναι βελτιωμένη. Η εικόνα πλέον που παρουσιάζει ο παθών δημιουργεί ένα αίσθημα ευφορίας και αισιοδοξίας τόσο στον ίδιο, όσο και στους γύρω του.
Η εξειδίκευση στον τομέα αυτό επιτεύχθη σε ανάλογη ιατρική σχολή στο Παρίσι της Γαλλίας πριν 3,5 χρόνια και ολοένα και περισσότερο αυτή η μέθοδος κυριαρχεί στην χειρουργική ισχίου. Απαιτείται βεβαίως συνεχής επιμόρφωση και τούτο γιατί οι ασθενείς πέρα από την χωλότητα που τους διακρίνει, νοιώθουν διαρκώς πόνο, αφόρητο αρκετές φορές, ο οποίος προέρχεται κατά κύριο λόγο από τομές στους μύες και δυσκολίες στον ύπνο. Και όλα αυτά είναι αιτίες ενόχλησης και δυσφορίας και τις οποίες η ιατρική κοινότητα καλείται να αντιμετωπίσει.
Ο ασθενής αποκτά σταθερό και ανώδυνο ισχύο και επιστρέφει στην προηγούμενη δραστηριότητα, το δε εμφύτευμα που τοποθετείται με την επέμβαση, του επιτρέπει να ζει μια φυσιολογική ζωή που μπορεί να διαρκέσει για 30 και πλέον χρόνια, όταν με την κλασική μέθοδο οι ελπίδες για ομαλή ποιότητα ζωής είναι εξαιρετικά περιορισμένες στα χρονικά του πλαίσια και η δεδομένη φθορά του τοποθετηθέντος υλικού δεν παρέχει νότα αισιοδοξίας στους θεράποντες ιατρούς και τους συγγενείς κ.ά. του πάσχοντα. Απαιτείται η διαμόρφωση μηριαίων οστών κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να δεχθεί την πρόσθεση ανθεκτικού υλικού από τιτάνιο με το οποίο επιτυγχάνεται ασφαλής συγκράτηση του υλικού για χρονικό διάστημα έως την 30ετία. Οι περιπτώσεις αποβολής του μοσχεύματος από τον οργανισμό είναι εξαιρετικά μειωμένες.
Χαρακτηριστική είναι η εικόνα ενός σύγχρονου και καλά εξοπλισμένου ιατρικού εργαστήριου και ο επιπλέον εμπλουτισμός του χειρουργείου με νέα μηχανήματα και πολύπλοκα εργαλεία και σαφώς υψηλής αποτελεσματικότητας.Οι συνθήκες ασφάλειας και υγιεινής θεωρούνται ως δεδομένες.
Ασθενείς και θεράποντες γιατροί ομιλούν για τους στόχους που θέτουν: συντόμευση χρόνου νοσηλείας, μικρές αλλά και ουσιαστικές παρεμβάσεις, ολιγότερες επιπλοκές, δεν κόβονται μύες που είναι αφορμή για αφόρητους πόνους και γίνεται πιο εύκολη η προσπέλαση στο ισχίο.
Επίσης επιτυγχάνεται εξειδικευμένη, αλλά και ύπτια, τοποθέτηση ασθενούς στο χειρουργικό κρεβάτι. Στο παραπάνω πολλαπλώς βοηθάει η ενδεχόμενη έλλειψη παχυσαρκίας στον ασθενή, αντιθέτως δε η ύπαρξή της δυσκολεύει την όλη κίνηση και λειτουργεί ανασχετικά στην γρήγορη και ασφαλή επέμβαση, αλλά και αποθεραπεία.
Εξάλλου αντιμετωπίζεται και το συνηθισμένο, εν πολλοίς, ενδεχόμενο φλεγμονών, λοιμώξεων και διαφόρων επιπλοκών που δυσκολεύουν αφάνταστα την μετεγχειρητική κατάσταση του ασθενούς. Το τελευταίο είναι μια εικόνα που θέτει σε συναγερμό όλους γενικώς τους γιατρούς και θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι ειδικά «τρομάζει» τους θεράποντες ιατρούς και νοσοκόμους. Η απαίτηση για επιπλέον ακτινογραφίες δημιουργεί μια καλύτερη και πιο αντικειμενική εικόνα του όλου προβλήματος.
Η διάμετρος είναι 36 έως 40 χιλιοστά μήκος και όσο μεγαλύτερη είναι η κεφαλή, τόσο μεγαλύτερο εύρος και μικρότερες δυνάμεις καταβάλλονται για να επιτευχθεί το θετικό τελικό αποτέλεσμα. Απαιτούνται μικρότερες δυνάμεις πλέον, προξενούν μικρότερες φθορές και μεγαλύτερη διάρκεια και οι ασθενείς που βρίσκονται σε αυτό το στάδιο, νοιώθουν πιο άνετα, κυκλοφορούν με περισσότερη σιγουριά και νοιώθουν πλέον ασφαλείς και δίχως πατερίτσες. Για δε την αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας γίνονται καθημερινά επεμβάσεις, διευρύνεται ο χρόνος επιβίωσης των ασθενών και επιτυγχάνονται σαφώς λιγότερες τριβές στο πληγωμένο σώμα. Άλλη μια επιτυχία στον τομέα της υγείας θεωρείται ότι το προσδόκιμο επιβίωσης των ανθρώπων αυξάνεται συνεχώς και δημιουργεί διαφορετικές απαιτήσεις γύρω από την ποιότητα ζωής και διαβίωσης των ανθρώπων.
Η περαιτέρω αποθεραπεία του ασθενούς σε οργανωμένο και εξειδικευμένο ιατρικό κέντρο του εξωτερικούς, εάν κριθεί αναγκαίο για ακόμη καλύτερα αποτελέσματα, πραγματοποιείται κατόπιν σχετικής συναίνεσης του ιατρού.
Οι πολλές, ποικίλες και ενδιαφέρουσες ερωτήσεις που τέθηκαν στον ομιλητή φανέρωσαν το θερμό ενδιαφέρον του κοινού για τέτοια θέματα, αποκαλύφθηκε το μέγεθος της σημασίας που έχουν τέτοια ζητήματα για τον κόσμο που τα παρακολουθεί και πιστοποίησαν άλλη μια φορά τον καθοριστικό και θετικότατο ρόλο που καλείται να αναλάβει η Ιστορική και Λαογραφική Εταιρεία Γιαννιτσών «Ο Φίλιππος» στην ευρύτερη περιοχή μας του Δήμου Πέλλας.
Λάζαρος Η. Κενανίδης, θεολόγος, διδάκτορας Α.Π.Θ.
μέλος της Ι.Λ.Ε.Γ. «Ο Φίλιππος»
δ/ντής 2ου Γυμνάσιου Γιαννιτσών «Κύριλλος και Μεθόδιος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου