Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος επεσήμανε, ότι πίσω από τα πολλά θαύματα και τα χαρίσματα του Αγίου Παϊσίου κρύβεται μια μεγάλη αφιέρωση και μία τεράστια ασκητική προσπάθεια. Και αυτό είναι το μήνυμα του Αγίου προς όλους τους σύγχρονους χριστιανούς. «Η πνευματική ζωή στην Ορθοδοξία είναι ασκητική», υπογράμμισε ο Σεβασμιώτατος. Όλοι πρέπει να έχουμε το ασκητικό πνεύμα, είτε ζούμε στην πόλη, είτε σε μοναστήρι, είτε στην έρημο. Αυτό τεκμηριώνεται ....
και από την τεσσαρακονθήμερη παραμονή του Κυρίου στην έρημο με απόλυτη νηστεία, όπου αντιμετώπισε τους πειρασμούς του διαβόλου, αλλά και από τις δυσχερείς συνθήκες της διαβίωσής του κατά την δημόσια δράση του. Υπάρχουν τρεις προϋποθέσεις για να κάνουμε πνευματική ασκητική ζωή: α) Ότι κάνουμε, οποιαδήποτε ασκητική πράξη, να την κάνουμε από αγάπη προς τον Θεό. β) Ότι κάνουμε, πρέπει να έχει εκκλησιαστικό χαρακτήρα, δηλαδή να γίνεται σύμφωνα με τους όρους που θέτει η Εκκλησία, όχι με δικό μας διαφορετικό πρόγραμμα. Και γ) Ότι κάνουμε, να το κάνουμε μετά από συμβουλή και ευλογία του πνευματικού μας πατέρα. Δυστυχώς όμως βλέπουμε ότι στην πράξη δυσκολευόμαστε να εφαρμόσουμε τα παραπάνω. Αφιερώνουμε ελάχιστο -ή και καθόλου- χρόνο την προσευχή, καθυστερούμε υπερβολικά όταν εκκλησιαζόμαστε, προσπαθούμε με διάφορες -συχνά απίθανες- δικαιολογίες να αποφύγουμε την νηστεία, δεν είμαστε διατεθειμένοι να θυσιάσουμε κάτι, δυσκολευόμαστε να κάνουμε ελεημοσύνη. Περισσότερο βασιζόμαστε στην «τσέπη» μας, παρά στο έλεος του Θεού. Αν βάλουμε τον π. Παΐσιο να μας κρίνει, θα ευρεθούμε όλοι «ελλιποβαρείς». Και ο Σεβασμιώτατος κατέληξε με την προτροπή να αγωνιστούμε, όσο μπορούμε, να έχουμε ασκητική αγωγή στην ζωή μας, όπως ο Άγιος, για να κληρονομήσουμε την Βασιλεία του Θεού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου