Είναι κοινό μυστικό εδώ και πολύ καιρό πως η ιδιοκτησία των σούπερ μάρκετ ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ, μετά από μια σειρά αντεργατικών αποφάσεων σε όλα τα καταστήματα, ήθελε να φτάσει στον τελικό στόχο που δεν είναι άλλος από το κλείσιμο των καταστημάτων και την ταυτόχρονη απόλυση του συνόλου του προσωπικού. Έτσι η "απαγόρευση" που προσπάθησε να επιβάλλει στη δημιουργία σωματείων, οι εκδικητικές απολύσεις.... την Πρωτοχρονιά, η μη καταβολή δεδουλευμένων έδειξαν πως μπορείς να γίνεις ένας "καθώς πρέπει" επιχειρηματίας στην Ελλάδα την εποχή των μνημονίων και της Σαμαροβενιζελικής μεταδημοκρατίας. Αυτού του είδους την επιχειρηματικότητα και την ανάπτυξη άλλωστε δεν ονειρεύονται όλοι όσοι προσπαθούν να μας πείσουν για τον μονόδρομο της χρεοκρατίας και του ευρώ? Οι ίδιοι που μας απειλούν πως αν αντισταθούμε στην βαρβαρότητα μας περιμένουν άδεια ράφια τώρα στήνουν όλο το πλαίσιο ώστε το μέλλον που μας περιγράφουν να γίνει πραγματικότητα επί των ημερών τους. Για τα θύματα αυτής της απόφασης βέβαια ούτε λόγος αφού φαίνεται πως η "σωτηρία" τους περνάει μέσα από την πλήρη απαξίωση και ένταξή τους στον στρατό των ανέργων που έχουν δημιουργήσει κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ. Έτσι ο Αρβανιτίδης και οι όμοιοι του αξιοποιούν το νομικό οπλοστάσιο που τόσο επιμελώς έφτιαξαν οι κυβερνήσεις, ώστε να μπορούν να παίζουν τα δικά τους παιχνίδια στις πλάτες των εργαζόμενων που έχτισαν εδώ και χρόνια τα πλούτη των αφεντικών. Συν τοις άλλοις αρνούνται και την καταβολή δεδουλευμένων με την δικαιολογία της πτώχευσης της επιχείρησης. Βέβαια αυτό δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα ούτε στην χώρα αλλά ούτε και στην περιοχή μας. Πρόσφατο παράδειγμα η Ελληνική Υφαντουργία ιδιοκτησίας Ακκά με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα για τους εργαζόμενους (κατ’ επέκταση και στην τοπική κοινωνία) και από την άλλη την γνωστή κοσμική ζωή για τον "επιχειρηματία". Σε αυτή την κατάσταση δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν του ανυποχώρητου κοινού αγώνα ενάντια στην βαρβαρότητα με προοπτική έναν κόσμο κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες και τα δικαιώματά μας. Γιατί η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας μας είναι σήμερα ταυτισμένη με τους εργαζόμενους του Αρβανιτίδη και αύριο με όλους αυτούς που θα γίνουν θυσία για την "σωτηρία της χώρας". Γι’ αυτή την χώρα της ρεμούλας, της αρπαχτής και της επί πτωμάτων επιτυχίας δεν έχουμε να δώσουμε τίποτα παραπάνω. Μπορούμε όμως να δώσουμε έναν αγώνα για την αξιοπρέπεια, τη ζωή και το δίκιο που τόσο κατάφορα τσαλακώνονται καθημερινά από τους "εθνοσωτήρες" και "επιχειρηματίες". Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας. Απαιτούμε: - Καμία απόλυση - Άμεση καταβολή όλων των δεδουλευμένων - Όχι στο κλείσιμο των καταστημάτων-όλα στα χέρια των εργαζομένων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου