Δήλωση του Γιώργου Παναγιωτακόπουλου για την «3η Σεπτέμβρη»

Η ιδρυτική διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη αποτελεί ένα κείμενο ιστορικό και αξεπέραστο. Οι στόχοι, οι ιδέες και τα μηνύματά της, οι επισημάνσεις, οι αρνήσεις και οι προτάσεις της έχουν το δικό τους αυτόνομο βεληνεκές και τη δική τους ιστορική αξία. Μια τέτοια διακήρυξη δε λησμονιέται ΠΟΤΕ, γιατί σε μια καθοριστική συγκυρία για τον τόπο, ενσάρκωσε τους πόθους και τους αγώνες γενιών και γενιών. Γιατί συμπύκνωσε τα συμφέροντα των μη προνομιούχων. Γιατί εξέφρασε αυθεντικά τις ελπίδες των πιο ζωντανών λαϊκών δυνάμεων. Γιατί πυροδότησε την αυτοοργάνωση, τη λαογέννητη δημιουργική πρωτοβουλία. Η ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ δεν βρίσκεται σε αντιστοιχία μόνο με τη μεταπολιτευτική συγκυρία αλλά και πέρα από αυτή. Ο προσδιορισμός και η υπέρβαση ..... εκείνης της συγκυρίας ήταν μια πράξη συνειδητή του ιδρυτή μας Α. Παπανδρέου και όλων όσων είχαμε την τύχη να βρεθούμε μαζί του σ’ αυτή την πορεία της ίδρυσης αυτού του κινήματος. Σήμερα, 40 χρόνια από την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ, βρισκόμαστε μπροστά στην συντηρητική του μεταμόρφωση. Ιδέες, αρχές και οράματα κουρελιάστηκαν από λίγους τυχοδιώκτες της πολιτικής, από ανθρώπους που δεν γνώρισαν και δεν γαλουχήθηκαν από τις ιδέες της 3ης του Σεπτέμβρη, από παρατρεχάμενους της εξουσίας. Βρισκόμαστε μπροστά στον ευτελισμό ενός λαϊκού κινήματος, που από εκφραστής των αγωνιών και των προσδοκιών του λαού μετατράπηκε βίαια σε δεξιό ψάλτη μιας δεξιάς Κυβέρνησης! Ο λαός αντικαταστάθηκε από το «ΕΓΩ» και ο σοσιαλισμός από τον «Σαμαρισμό». Με αυτή την αγκυλωμένη και αλλοτριωμένη συνείδηση για το ΠΑΣΟΚ βρισκόμαστε αντιμέτωποι σήμερα. Με μια ιστορική μετατόπιση του ΠΑΣΟΚ προς τα δεξιά, που δεν μπορεί να γίνει ανεκτή από κανέναν μας. Για αυτό και το σημερινό πολιτικό συνονθύλευμα καταρρέει και κοινωνικά και εκλογικά. Για αυτό και μετατρέπεται σε κίνημα «ολίγων και αρεστών» της σημερινής του ηγεσίας, που συνειδητά βιάζει, σε καθημερινή βάση, την ιστορική μας διαδρομή. Μια συνείδηση αγκυλωμένη γιατί προσπαθεί να δικαιολογήσει την ύπαρξή της και τη συνέπειά της είτε με την παρασιώπηση είτε με την εξιδανίκευση της πραγματικότητας. Μια συνείδηση αλλοτριωμένη και ψευδή γιατί απεγνωσμένα προσπαθεί να εγκλωβίσει τη δυναμική ενός πολιτικού φορέα αλλαγής στα πλαίσια μιας εφήμερης διαχείρισης.