Με αφορμή την μικροκομματική αντιπαράθεση της αντιπολίτευσης με την κυβέρνηση θεωρώ σκόπιμο να υπενθυμίσω πως η διένεξη για την κρίση είναι πολιτική και όχι απλώς αντιπολιτευτική! Σ ένα ζοφερό διεθνές περιβάλλον όπου αυτοί που στο όνομα της κερδοσκοπίας τροφοδοτούν την κρίση και τους πολέμους γεννούν και τις ακροδεξιές δυνάμεις, συγκρούονται ατελώς σε αρκετές περιπτώσεις και με ελλείψεις και αδυναμίες, δυο διαφορετικές στρατηγικές στην Ελλάδα, την Ευρώπη, στις Διατλαντικές σχέσεις!
Η προοδευτική που σ αυτήν αθροίζονται κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις του δημοκρατικού σοσιαλισμού, του ριζοσπαστικού χώρου, της αριστεράς, του ριζοσπαστικού .... κέντρου, των οικολόγων κτλ, και η συντηρητική-νεοφιλελεύθερη που έχει ως κορμό τα δεξιά, χριστιανοδημοκρατικά, νεοφιλελεύθερα, ξενοφοβικά κόμματα και παρακολούθημα τις ενσωματωμένες δυνάμεις της δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας!
Η προοδευτική πλευρά για την αντιμετώπιση της πολύπλευρης κρίσης προτάσσει στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές την ανάγκη εκπόνησης ενός σχεδίου για την ανασυγκρότηση και τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας και στη βάση αυτή αποδέχεται μετρά που την στηρίζουν, ενώ η συντηρητική προτάσσει μέτρα μόνο για το δημοσιονομικό προβλήματα χρέος και το έλλειμμα.
Είναι χρήσιμο να θυμηθούμε πως διαχρονικά στην παγκόσμια οικονομία και τις αγορές δεν ήταν ποτέ απαγορευτικός ο δανεισμός, γιατί όλες οι χώρες δανείζονται και έχουν δημόσιο χρέος! Τα προβλήματα δημιουργούνται στην διαχείριση του δανεισμού !
Με απλά λόγια έχει σημασία αν η αξιοποίηση του δανεισμού αφορά την ανάπτυξη, τη μεγέθυνση, την ανταγωνιστικότητα και τη συνοχή, αν δηλαδή παράγει πλούτο, η επιλέγεται ως κυρίαρχη πολιτική επιλογή η μείωση δαπανών, η μείωση του εθνικού πλούτου και του ΑΕΠ για να απαντηθεί η κρίση χρέους!
Η πρώτη έχει στον πυρήνα της τον άνθρωπο την ανάπτυξη και τη συνοχή με δικαιοσύνη! Είναι ο προοδευτικός δρόμος που μπορεί να αράξει μεγέθη και τη δυνατότητα αποπληρωμής του χρέους η της μείωσης των ελλειμμάτων!
Ο δεύτερος είναι ο νεοφιλελεύθερος δρόμος, αυτός που ενδιαφέρεται μονό για τη δημοσιονομική εξυγίανση, παραδίδοντας την πραγματική οικονομία, τη χώρα και τους ανθρώπους στις δυνάμεις της αχαλίνωτης αγοράς! Η επιλογή της νεοφιλελεύθερης άποψης στην πράξη απέδειξε πως διολισθαίνει τη χώρα σε αποικία χρέους, συρρικνώνει τη παραγωγική βάση, εξαθλιώνει τους ανθρώπους και υπονομεύει την δημοκρατία! Γι αυτό και επαναλαμβάνεται ένας φαύλος κύκλος μνημονίων αφού αδυνατούν οι πραγματικές οικονομίες των χώρων να αποπληρώσουν! Όποτε ξανά δανείζονται εκποιώντας όλα τα εργαλεία διαχείρισης της κρίσης!
Ο δανεισμός της χώρας από τους πιστωτές ανάδειξε αυτή την αντίθεση και τις διαφορετικές επιδιώξεις που έχει ο σκληρός νεοφιλελεύθερος πυρήνας των δανειστών με πολίτικο βραχίονα τον υπουργό οικονομικών της Γερμανίας και τις βόρειες χώρες!
Αυτό όμως από την άλλη πλευρά δείχνει και την πολιτική ευθύνη και υποχρέωση των προοδευτικών δυνάμεων να επιδιώξουν συμμαχίες κοινωνικές και πολιτικές, στην Ελλάδα και την Ευρώπη για να επιμερίσουν κίνδυνοι, επιπτώσεις και ευκαιρίες που θα στοχεύουν στην έξοδο από την κρίση με ανάταξη της πραγματικής οικονομίας και συνοχή!
Συμπέρασμα:
Το δημοσιονομικό ζήτημα θα σφίγγει ως θηλιά στο λαιμό, όταν η συμφωνία δανεισμού και οι ασκούμενες πολιτικές δεν ανταποκρίνονται στα προηγουμενα
Επικαλούμαι ως αποδείξεις :
α)την πρόσφατη διαπίστωση της αξιόπιστης έρευνας που έγινε στη Γερμανία, με αφορμή τους δανεισμούς στην Ελλάδα, ότι τα ποσά διατέθηκαν στο 95% αφορούσε τη σωτηρία των ξένων τραπεζών και μονό το 5% κατευθύνθηκε στην ελληνική οικονομία! Κυνική παραδοχή Σοιμπλε και σιωπή συγκυβέρνησης Σαμαρά!
β) Ότι η Κύπρος που λέγεται πως βγήκε από το μνημόνιο -παρά διαφορετικές αιτίες κρίσης- συναντά προβλήματα στις αγορές, την οικονομία και την κοινωνία, άλλα παράπλευρα προβλήματα διαπιστώνονται και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες που δανειστήκαν με δημοσιονομική μόνο συνταγή!
Η χώρα μας λοιπόν, διαπιστώνουν πλέον αρκετοί αξιόπιστοι πολιτικοί και οικονομολόγοι, «υπέστη μεγάλη βλάβη, καθώς η μονεταριστική, δημοσιονομική, νεοφιλελεύθερη κατάληξη, προεξαρχούσης της δεξιάς, και σ ορισμένες περιπτώσεις με ενσωμάτωση τμημάτων της δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας, έγινε σε βάρος της οικονομίας και της κοινωνίας!»
Η αντιμετώπιση αυτής της βλάβης προϋποθέτει ανασύνταξη του προοδευτικού χώρου, με τις δυνάμεις του δημοκρατικού σοσιαλισμού της αριστεράς, της οικολογίας και του ριζοσπαστικού κέντρου!
Προϋποθέτει ευδιάκριτο μπλοκ κοινωνικών συμμαχιών, σχέδιο, ευρωπαϊκές συμμαχίες με τις ανερχόμενες δυνάμεις που αμφισβητούν την ενσωμάτωση στην νεοφιλελεύθερη Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων!
«Θα χρειαστεί χρόνος και αγώνας για να ανακτήσει η χώρα τον εθνικό της πλούτο και οι έλληνες μια δικαιότερη κοινωνία» έλεγε ο Γ Αρσένης.
Η χώρα λοιπόν και η κοινωνία πολύ περισσότερο, θέλει οδικό χάρτη και όχι αφηγήματα.
Τα προηγούμενα λοιπόν δεν αναιρούν την υποχρέωση σε κριτική για κυβερνητικά λάθη που θα έπρεπε να γίνεται από τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης, ιδιαίτερα του προοδευτικού χώρου με στόχο την προώθηση προοδευτικών -αναπτυξιακών πολιτικών, και τον δίκαιο επιμερισμό των επιπτώσεων του δανεισμού!
Όμως πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηρίσει αν όχι μετάλλαξη σε όχημα της νεοφιλελεύθερης αντιπολίτευσης όταν αντί για οδικό χάρτη προγραμματικής προοδευτικής συμφωνίας, η κριτική της δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας εξαντλείται σε προτάσεις "επιβίωσης" στελεχών μέσα από κυβερνητικά «οικουμενικά σχήματα» "εθνικής συνεννόησης" του κατωτάτου μέσου όρου !
Το ερώτημα ειναι
Ποια πρέπει να είναι η λοιπόν πραγματική επιδίωξη?
Έχουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις τον ίδιο στόχο μέσα από την διαχείριση της κρίσης?
Ποιοι καλοβλέπουν άλλοθι «συμβιβασμών ανοχής από ετερόκλητες δυνάμεις συμφερόντων μέσα από σχήματα εθνικής συνεννόησης?
Η Ελλάδα χρειάζεται και κυβέρνηση και αντιπολίτευση που θα έχει ένα και μόνο προσανατολισμό !
-Να ασκούν εμπροσθοβαρεις πολιτικές και να ανταγωνίζονται με τις κοινωνικές και οικονομικές συμμαχίες τους γι αυτές!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου